خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
حدودای ساعت ۱۰ صبح بود داشتم تو چند تا کوچه بالاتر از خونمون قدم میزدم ؛
از سر بی حوصلگی هر چیزی توجه منو به خودش جلب میکرد !
یهو چشم به حجله عزایی که کنار در یکی از خونه ها برپا شده بود افتاد !
اصولا از این لحظه ها خوشم نمیومد و همش با عجله صحنه رو ترک میکردم . . .
اما اینبار با بقیه دفعات یه فرقایی داشت !
رو حجله عکس یه جوون ۱۶ / ۱۷ ساله چسبیده بود !
دوروبر حجله چهار پنج نفر از رفیق هاش که اونام کم سن و سال بودن زانو غم گرفته بودن !
دلم نیومد ساده بگذرمو برم !
رفتم نزدیک تر باهاشون دست دادمو تسلیت گفتم . . .
» پیشنهاد میکنم این داستان رو کامل بخونید «
برای خواندن بقیه داستان به ادامه مطالب بروید
من عمرم را با نگاه کردن در چشم مردم گذرانده ام، چشم تنها جای بدن است که شاید هنوز روحی در آن باقی باشد.
میدونی خدا
تو دنیات
گاهی اوقات آدما به جایی می رسن که دلشون می خواد
داد بزنن و بگن
"بسه دیگه نمی کشم"
میدونی من به اونجا رسیدم
صدای خورد شدنم رو حس می کنم
اما عرضه ی فریــــــــــــــــــــــــــــــاد زدن ندارم
شاید اگه داد بزنم سریع بیای
ولی مثل آدمی شدم که می خواد داد بزنه و انگار
یکی جلو دهنش رو گرفته
واست نوشتم چون نتونستم داد بزنم
حس بدی دارم
تنهایی شکستن با وجود اینکه بدونی
چند نفر دوست دارن خیلی بده
اینکه فقط به خاطر اونا تحمل کنی
و بازم مثل همیشه در جواب سوالاشون بگی
خیلی خوبم و بزنی زیر خنده
تو دنیات ماسک زندگیت بهم چسبیده خدا
خدایا التماست می کنم
همه دنیایت ارزانیِ دیگران !
ولی ...
آنکه دنیایِ من است
مالِ دیـگری نباشد...
بقیه در ادامه مطلب
گریه کن بشین
عکسِ عشقتو ببین
ولی جای گله نیست
عاشقی یعنی همین
حق داری بهونه
از هر چیزی بگیری
ولی حق نداری بری
